Διευκρίνηση από τον υπεύθυνο εκπαιδευτικό

Ένας "μεγάλος" εύκολα μπαίνει στον πειρασμό να διορθώσει τα λάθη των "μικρών" - του είναι πολύ εύκολο άλλωστε.

Αν ο "μεγάλος" είναι εκπαιδευτικός και ο "μικρός" οι μαθητές του, τότε ο πειρασμός είναι διπλός, ιδιαίτερα μάλιστα όταν τα λάθη αυτά βγαίνουν  έξω από τα τείχη του σχολείου.

Αναφέρομαι κυριως στα ορθογραφικά και συντακτικά λάθη που υπάρχουν στα κείμενα των μαθητών. Θα μου ήταν εύκολο να τα διορθώσω για να βγει μια πιο "ωραία" εικόνα προς τα έξω, μιας και τα κείμενα τους είναι πλέον ορατά σε όλους.

Ωστόσο προτίμησα να τα αφήσω έτσι όπως είναι για να μην αλλοιώσω το αποτέλεσμα της δουλειάς τους. Να είστε σίγουροι πως ότι διαβάζετε είναι 100% δικό τους.

Το να "εκτεθείς" δημόσια, να βγάλεις δηλαδή σε κοινή θέα τα εσώψυχα σου, θέλει κότσια. Τα παιδιά βρήκαν τη δύναμη να το κάνουν. Αυτό είναι πολύ πιο σημαντικό από τη γνώση των γραμματικών κανόνων.
Όχι ότι δεν χρειάζονται κι αυτοί. Όχι ότι τα παιδιά πρέπει να επαναπαυτούν και να μην προσπαθήσουν να διορθωθούν σε αυτόν τον τομέα. Όμως μέσα από τα λάθη σου μαθαίνεις.
Αλίμονο αν έπρεπε να περιμένουν πότε θα φτιάξουν ένα τέλειο, αψεγάδιαστο έργο προκειμένου να τολμήσουν να το δημοσιεύσουν. Μάλλον θα περίμεναν σε ολόκληρη τη ζωή τους.
Έτσι κι αλλιώς για μια εξωσχολική δραστηριότητα πρόκειται και τίποτα άλλο. Μια δραστηριότητα που αποσκοπεί στην καλλιέργεια της φιλαναγωνσίας και στη διερεύνηση των κλίσεων των μαθητών μας.
Ας είμαστε λοιπόν επιεικείς και ας αναλογιστούμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι αν στη θέση τους θα βρίσκαμε τη δύναμη να δημοσιεύσουμε το έργο μας.