Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

Έλντα - Ανίσχυρος Άγγελος



   Η Αγγέλα φορά τα ρούχα της και βγαίνει έξω, ξεκινά προς το σπίτι του Τάσου.
«Πού ανήκω;»-η Αγγέλα ακόμα αναρωτιέται. Ξαφνικά φτάνει μπροστά στο σπίτι του Τάσου. Χτυπά το κουδούνι και ανοίγει ο Τάσος.
«Τι κάνεις εδώ;» τη ρωτάει. «Ήρθα γιατί δεν ήξερα που αλλού να πάω» απαντάει η Αγγέλα.
Ακόμα όμως δεν είχε καταλάβει τι νιώθει ο Τάσος για εκείνη. Εγώ να στέκομαι δίπλα της και να την κρατάω ήρεμη, αν και ανίσχυρος. Ενώ πιο πάνω οι μαθητές συνέχιζαν την πορεία τους και αργότερα θα πήγαιναν στην κηδεία εκείνου του αγοριού, που η Αγγέλα είχε συναντήσει στον ηλεκτρικό σταθμό.
   Εντωμεταξύ ο Τάσος προσκαλεί την Αγγέλα να περάσει μέσα. Εκείνη χωρίς να το σκεφτεί περνάει. Αργότερα οι δυο τους πήγανε στην κηδεία. Μετά από ώρα γύρισαν και η Αγγέλα έκλαιγε. Λίγα λεπτά αργότερα ενώ περπατούσαν, η Αγγέλα δεν ένιωθε καλά. Ξαφνικά λιποθύμησε και ο Τάσος την έπιασε. Την παίρνει στα χέρια του, την πάει στο σπίτι του και την ξαπλώνει στον καναπέ που είχε στον ραδιοφωνικό του σταθμό. Μετά από λίγα λεπτά η Αγγέλα συνέρχεται. Τα λεπτά αυτά ο Τάσος προσπαθούσε να την συνεφέρει, επίσης την κοιτούσε και αναρωτιόταν αν η Αγγέλα είχε καταλάβει τι αισθανόταν εκείνος για αυτήν. Νωρίτερα, στο σπίτι της Αγγέλας η μητέρα της ακόμα έκλαιγε και ούρλιαζε. Ο θείος της Αρίστος μιλούσε στο κινητό με τον δικηγόρο της οικογένειας, ενώ η θεία Λίνα είχε πάει στο σπίτι της. Τον πατέρα της τον είχαν ακόμα στο τμήμα. Δεν ξέραν τι να κάνουν. Ενώ η Αγγέλα συνέρχεται βλέπει τον Τάσο επάνω της. «Είσαι καλά;;» τη ρωτάει. «Καλύτερα, ευχαριστώ» απαντά εκείνη. Η Αγγέλα περνούσε δύσκολα. Ο Τάσος βάζει ένα τραγούδι που νόμιζε πως θα την έκανε να νιώθει καλύτερα, αλλά όχι. Γιατί ήταν εκείνο το τραγούδι που είχε ακούσει με το αγόρι εκείνο με το κόκκινο μπουφάν από τον ηλεκτρικό. Εκείνη άρχισε πάλι να κλαίει. Φεύγει από το σπίτι του Τάσου τόσο γρήγορα που εκείνος δεν το κατάλαβε. Από εκείνη την ημέρα δεν τον είχε δει καθόλου. Όμως δεν υπήρχε στιγμή που να μην τον σκεφτόταν. Ενώ ο Τάσος όλη αυτή την εβδομάδα αναρωτιόταν γιατί η Αγγέλα έφυγε τόσο βιαστικά μόλις άκουσε το τραγούδι εκείνο. Μετά από μια εβδομάδα, η Αγγέλα συναντά τον Τάσο τυχαία την ώρα που είχε πάει να κάνει μία βόλτα στο πάρκο. Εκείνος με το κίτρινο ποδήλατό του, εκείνη τον βλέπει και τον χαιρετά. Κι εκείνος το ίδιο. Ο Τάσος την ρωτάει αν θέλει να περπατήσουν για λίγο και να συζητήσουν. Εκείνη δέχεται. Εκείνος αυτή την φορά ήταν αποφασισμένος να της πει το πώς νιώθει για εκείνη και αυτό έκανε. Ενώ περιπατούσανε και συζητούσαν τη ρωτάει εάν θέλει να γίνει το κορίτσι του. Της λέει πως την αγαπούσε πολύ κι ότι ήτανε ερωτευμένος μαζί της. Όσο ο Τάσος της έλεγε όλα αυτά που ένιωθε η Αγγέλα σκεφτόταν να δεχτεί ή όχι; Ένας άγγελος δεν χρειάζεται μια τέτοια στιγμή για αυτό και έφυγε. Η Αγγέλα μετά από λίγο απαντάει και λέει το ναι. Εντωμεταξύ στο σπίτι της όλα είχαν ηρεμίσει και η μητέρα της ήτανε πολύ καλύτερα. Η Αγγέλα είχε γυρίσει στο σπίτι της και ήτανε μαζί με τη μητέρα της ενώ τον πατέρα της τον φυλάκισαν για μερικά χρόνια. Τώρα η Αγγέλα και ο Τάσος είναι πολύ ερωτευμένοι.
   Μετά από ένα χρόνο και αφού είχαν τελειώσει με το σχολείο αποφάσισαν να συζήσουν και αργότερα να παντρευτούν. Ακόμα και ένας ανίσχυρος μπορεί να κάνει τα όνειρα ενός ανθρώπου πραγματικότητα.

ΤΕΛΟΣ

1 σχόλιο:

  1. Μου άρεσε πολύ η ιδέα σου για τη λιποθυμία της Αγγέλας. Ίσως θα έπρεπε να "πιαστείς" από αυτήν και να την αναπτύξεις περισσότερο, να τη συνδέσεις δηλαδή και με άλλα γεγονότα στην εξέλιξη της ιστορίας.
    Μου άρεσε και η τελευταία φράση, ότι ένας ανίσχυρος άγγελος έκανε πραγματικότητα τα όνειρα ενός ανθρώπου.
    Όσο για το τέλος, είναι φυσικό στην ηλικία που βρίσκεστε να δίνετε ένα τέτοιο τέλος (αν δεν δίνατε, θα ανησυχούσα). Ίσως και ο ίδιος ο Κοντολέων το ίδιο τέλος να έδινε αν το έγραφε στα 16 του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή