Τάνια - Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της

…Η ψυχολογική υποστήριξη είχε συνεχιστεί  για εβδομάδες .Ο κύριος  Βασίλης και η κοπέλα του με επισκεπτόταν όλο και  πιο συχνά !Πολλές φορές έμεναν  μαζί μας για μεσημεριανό ,και γεύονταν με ευχαρίστηση τις νοστιμιές της Φάρμουρ !Και φυσικά ήταν και οι τρείς Ασπασίες  μαζί μας !Μάλιστα ,η Ασπασία που ‘’στύβει πέτρα’’ μου είπε :Να εύχεσαι να κληρονομήσεις την προκοπή της γιαγιάς σου !Στην Αντίσταση δεν άφησε στρατιώτη ατάιστο !Όσοι ζούν , έχουν να λεν για τα γεμιστά της !’’Αν και δεν ξαφνιάστηκα ιδιαίτερα !Μπορεί  στους πρώτους μήνες της παραμονής μου στην Ελλάδα να μην την συμπαθούσα ,αλλά ποτέ δεν έμεινα νηστική ή βρώμικη !Η πραγματική μου κατρακύλα άρχισε  όταν μπλέχτηκα με τα ναρκωτικά !Δε λουζόμουν συχνά ,φορούσα το ίδιο λεκιασμένο μπλουζάκι για μέρες …Όταν ήμουν στη Γερμανία ,ποτέ δε φορούσα το ίδιο μπλουζάκι για τρίτη φορά στη σειρά !Αχ Σίγκριτ μου και να με έβλεπες !Δεν θα με γνώριζες !

           Κάθε μέρα είναι σκέτο βάσανο !Νιώθω ένα κενό μέσα μου !Μια εγκατάλειψη !Η κοπέλα του κυρίου Βασίλη με είχε προειδοποιήσει  για αυτό !’’Ο πόνος θα είναι ασταμάτητος !Και δεν εννοώ τον σωματικό !Τα νεύρα σου θα είναι λίγο τσιτωμένα για τους επόμενους μήνες ! Είσαι σίγουρη πως δεν θες να συμβουλευτείς κάποιον ειδικό ?Είμαι σίγουρη πως θα σε βοηθήσει πολύ !Και θα είμαστε όλοι δίπλα σου και θα σε στιρίξουμε ότι κι αν αποφασίσεις !''

Οι μέρες κυλούσαν σαν νερό. Όταν ξυπνούσα ήταν πάντα βράδυ. Λες και έπαψε ο ήλιος να ανατέλει πια για μένα. Πονούσα. Πονούσα πολύ. Ο πόνος ήταν αφόρητος. Δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα άλλο εκτός από αυτά τα αναθεματισμένα μπλε χαπάκια !Όμως ,ήμουν αποφασισμένη !Δεν θα το άφηνα να με κερδίσει !Ποτέ ξανά !Η γιαγιά μου δεν εγκατέλειψε ποτέ τις προσπάθειες για να με πείσει να πάω σε γιατρό. Και σκέφτομαι σοβαρά να πάω !Δεν έχω τίποτα να χάσω !Στο μεταξύ ,ο μπαμπάς και η μαμά μου τηλεφωνούσαν συχνά !Συμφωνήσαμε να μην τους πούμε τίποτα για την περιπέτειά μου. Θα ξεμπλέξω χωρίς να τους ανησυχήσω κι αυτούς !Και η μαμά τώρα που έχει το μωρό δεν πρέπει να στενοχωριέται !Ο μπαμπάς μου είπε στο πιο πρόσφατο τηλεφώνημά του:' 'Κωνσταντινιώ μου σύντομα θα αναρρώσω πλήρως και θα έρθω Ελλάδα να σε δώ !''ΩΧ αυτό μας έλειπε τώρα. Τα μπάλωσα βιαστικά: ''Όχι, όχι μπαμπάκα μου !Δεν πειράζει !Θα περιμένουμε μέχρι να τελειώσει η χρονιά και θα ανέβω εγώ Γερμανία !''Ελπίζω δηλαδή να έχω ξεμπλέξει μέχρι τότε !

  Ξεκίνησα θεραπεία αποτοξίνωσης !!!.Δεν ήταν τόσο δύσκολο τελικά !Ο γιατρός με ρωτούσε αρχικά για τα παιδικά μου χρόνια ,για τη ζωή μου στη Γερμανία, για το διαζύγιο των γονιών μου...Το σημείο που με πόνεσε περισσότερο όμως, ήταν ο λόγος που με οδήγησε στα ναρκωτικά .Όταν ανήγγειλε την διάγνωση ήταν και η Φάρμουρ μπροστά.

''Το παιδί ήταν απεγνωσμένο !Ήρθε σε ένα ξένο, ουσιαστικά, π περιβάλλον, και το θεωρούσε αφιλόξενο !Επιπλέον, ήταν και το διαζύγιο των γονιών της !Δεν μπορούσε να συνηθίσει στην ιδέα ότι οι γονείς της δεν θα ζούν μαζί. Και το γεγονός οτι ο πατέρας της παντρεύτηκε μια γυναίκα η οποία είχε ήδη ένα παιδί ,την έκανε να νιώσει πως είναι στο περιθώριο !Τα ναρκωτικά την έκαναν να νιώσει πιο ανάλαφρη, πιο ελεύθερη ,ατρόμητη !Πίστευε πως ήταν άτρωτη και πως μπορούσε να κάνει τα πάντα !Χωρίς καν να το καταλάβει βρέθηκε μπλεγμένη στο πιο άσχημο παιγνίδι που μπορούσε να της παίξει η μοίρα ''μα δεν θα πεις τίποτα :'''όχι Φάρμουρ. Τίποτα...' Η γιαγιά μου ένοιωθε τις τύψεις να την κυνηγούν. Μου ζήτησε συγγνώμη και με έσφιξε στην αγκαλιά της. Ξεσπάσαμε και οι δύο σε ένα λυτρωτικό κλάμα !....Οι θεραπείες συνεχίστηκαν....

                   ΜΑΊΟΣ

Λίγο πριν της εξετάσεις....

Ο εθισμός σταμάτησε! Δεν πονάω πιά! Και πάλι όλοι μαζί στο σπίτι της Φάρμουρ, ο κύριος Βασίλης με την κοπέλα του, να τσουγκρίζουμε τα ποτηράκια με κρασί ευτυχισμένοι !Συνεννοήθηκα με τον μπαμπά να με παραλάβει από το αεροδρόμιο...Σε τρείς μέρες φεύγω ! Ολοι μου ευχύθηκαν καλό ταξίδι!Θα μου λείψει η Φάρμουρ ! Και ο κύριος Βασίλης! Και οι τρείς Ασπασίες! Αν και δεν νομίζω να ξαναδώ τον Σταύρο ποτέ. Ελπίζω να ξεμπλέξει. Τον αγάπησα πολύ. Νομίζω. Εκτός κι αν αυτό δεν ήταν έρωτας αλλά εξάρτηση !

                                         ΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ ΑΡΓΟΤΕΡΑ…

ΣΤΟ κεντρικό αεροδρόμιο.Το αεροπλάνο για το Ααχεν φεύγει σε πέντε λεπτά.Περιμέναμε να ακούσουμε την ανακοίνωση της αναχώρησής της. Εγώ .Η Φάρμουρ.  Οι τρείς Ασπασίες.Κοιτούσα αδιάφορα τριγύρο .Ξάφνου είδα κάποιον που μου έμοιαζε γνωστός… !Σαν τον… Ναι! Ναι , ήταν  ο Σταύρος !Ο Σταύρος του πιάνου όμως !Με το καθαρό του πρόσωπο και τα λαμπερά του μαλλιά !’’Μα καλά πώς ήξερες ότι φεύγω ;’’ τον  ρώτησα. ‘’Ρωτώντας πας στην πόλη !Ρωτησα τον κύριο Βασίλη και μου είπε πως φεύγεις !Ηθελα να σε αποχερετήσω !’’μου είπε’’Πώς είσαι ; ‘’τον ρώτησα.’’Εγώ καλά!ΕΣΥ πως είσαι!’’μου απάντησε.’’Ελευθερώθηκα  Λουμίνη, ελευθερώθηκα!!!’’ του είπα. ‘’Εσύ;’’

‘’Κι εγώ’’ μου είπε γελώντας ‘’Μεθαύριο φεύγω Γερμανία!’’ Δυστυχώς έπρεπε να φύγω.Το αεροπλάνο απογειωνόταν… Τον αποχαιρέτησα με ένα θερμό φιλί στο μάγουλο και του ευχήθηκα καλή ζωή. Όπως ευχήθηκα και στις τέσσερις γυναίκες π ου με συνόδευαν. Θα μου λείψουν!

Άαχεν

 Μετά από μίαμιση ώρα πτήσης το αεροπλάνο προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο του Άαχεν. Εκεί με περίμενε ο πατέρας μου. Τότε κατάλαβα πόσο πολύ μου είχε λείψει αλλά και πόσο του έλειψα κι εγώ. Τα μαλλιά μου είχαν φτάσει λίγο πιο πάνω από τους ώμους μου οπότε δεν ήρθε αντιμέτωπος με το φριχτό φαλακρό κεφάλι μου. Σε λίγο θα βρισκόμασταν στο σπίτι της μαμάς, θα έβλεπα το αδερφάκι μου!! Το κρεβάτι με την κουνουπιέρα με περίμενε στο σπίτι της. Θα πηγαίναμε στην Άννα Στράσσε οι τρεις μας για σοκολάτα. Δεν έμαθαν ποτέ για τα ναρκωτικά και εγώ συνέχισα να ζω ξένιαστη,  με τη Σίγκριτ πάντα στο πλευρό μου. Να ξεχνώ σιγά σιγά τις σκιές του παρελθόντος.